Tereny Bieszczadzkiego Parku Narodowego obfitują w lasy bukowe. Tworzą wyjątkowy kompleks lasów znajdujących się na terenie polodowcowym. Stanowią niczym nie zakłócone i bezcenne tereny.
Lasy bukowe wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO znajdują się w dolinie Górnej Solinki i Włosatki. Teren usytuowany jest na wysokości sięgającej od od 700 do 1200 metrów n.p.m. Lasy bukowe zajmują powierzchnię 3300 hektarów.
Tereny wpisane na listę znajdują się na zboczach Połoniny Wetlińskiej, Smereka, w dolinie Terebowca, dolinie Górnej Solinki i Włosatki. Ich powierzchnia to około 3300 hektarów. Obszar leży na wysokości od 700 do 1200 metrów nad poziomem morza. Bieszczadzkie kompleksy leśne weszły jednocześnie w skład obiektu pod nazwą „Pierwotne lasy bukowe Karpat i innych regionów Europy”, który tworzą 94 podobne obszary w 18 krajach.
Do tej pory wpisano na listę UNESCO lasy bukowe znajdujące się na terenach: Ukrainy, Słowacji, Niemiec, Albanii, Austrii, Bułgarii, Belgii, Chorwacji. Francji, Czech, Hiszpanii, Słowenii, Szwajcarii, Włoch, Bośni i Hercegowiny oraz Macedonii Północnej.